vse-knigi.com » Книги » Научные и научно-популярные книги » История » Дьявол или вервольф? Мотив оборотничества во французской демонологии ХV–ХVI вв. - Ольга Игоревна Тогоева

Дьявол или вервольф? Мотив оборотничества во французской демонологии ХV–ХVI вв. - Ольга Игоревна Тогоева

Читать книгу Дьявол или вервольф? Мотив оборотничества во французской демонологии ХV–ХVI вв. - Ольга Игоревна Тогоева, Жанр: История. Читайте книги онлайн, полностью, бесплатно, без регистрации на ТОП-сайте Vse-Knigi.com
Дьявол или вервольф? Мотив оборотничества во французской демонологии ХV–ХVI вв. - Ольга Игоревна Тогоева

Выставляйте рейтинг книги

Название: Дьявол или вервольф? Мотив оборотничества во французской демонологии ХV–ХVI вв.
Дата добавления: 16 декабрь 2025
Количество просмотров: 0
Возрастные ограничения: Обратите внимание! Книга может включать контент, предназначенный только для лиц старше 18 лет.
Читать книгу
1 ... 5 6 7 8 9 ВПЕРЕД
Перейти на страницу:
ejus trettiour et quod dicta Agnessina ungebat se et dictam Minolam et ipsam de quodam unguento por los soffrens sic quod quando erant ad modum animalis, velociter currebant» [L'imaginaire du sabbat 1999: 87–88, note 93]. 

32

«... vidit dictam Agnessinam inquisitam desubtus prope Borniam, loco dicto ex Rives, et pro tunc ipsa deponens inspexit et vidit quod ipsa inquisita sedebat inter tres lupos qui se crupibant circumcirca ipsam inquisitam et quod vox et fama est contra ipsam de talibus maleficiis» [L'imaginaire du sabbat 1999: 87, note 91].

33

«Ouch waren iro vil under inen, die der boese geist leret, dz sy ze wolffen wurden, des sÿ selber du'chtte und nit anders wusten, wann dz sy wolff werint, und wer sy ouch dennzemâl sach, der wuste ouch nit anders, wonnt das einer oder eine ein wolff were uff die stund; und erlùffen ouch schaff, lember und geiB, und assen die also rouw in eines wolffes figur, und wenne sy wolten, so wurden sy widerumb ze mo'nschen als ee» [L'imaginaire du sabbat 1999: 36].

34

Из демонологических трактатов, созданных в первой половине XV в. в альпийском регионе, следует также упомянуть «Муравейник» Иоганна Нидера, писавшийся в 1431–1449 гг. В этом тексте не говорилось прямо о существовании оборотней, но присутствовало сравнение ведьм, пожирающих на шабаше собственных детей, с волками — единственными дикими зверями, имеющими такое же обыкновение: «…ymmo adversus condiciones specierum omnium bestiarum, lupina excepta tantummodo, proprie speciei infantes vorant et comedere solent» [L'imaginaire du sabbat 1999: 152].

35

«Quandoque vero dyabolus apparet in forma et similitudine bestie alicuius, sed semper immunde, turpis et vilissime, utpote hyrci, vulpis, grosse, canis, vervecis, lupe, cati, taxi, tauri et huiusmodi» [Vauderye de Lyonois en brief 1901: 189].

36

«Eo que compertum est quosdam maleficos homines multos in infirmitatibus detinere ex arte sua per pulueres circulos vel per ea simulacra (que vota appellant) vel per solam incantationem homines in bestias converti» [Mamori 1489: s. p.].

37

«Les accusez estoyent Pierre Burgot, et Michel Verdun, qui confesserent avoir renoncé a Dieu, et juré de servir au Diable <...> Puis apres s'estans oincts furent tournez en loups courant d'une légèreté incroyable, puis qu'ils estoyent changez en hommes, et souvent rechangez en loups et couplez aux louves avec tel plaisir qu'ils avoyent accoustumé avec les femmes. Ils confesserent aussi, à sçavoir Burgot, avoir tué un jeune garçon de sept ans avec ses pattes, et dents de loup, et qu'il le vouloit manger, n'eust esté que les païsans luy donnerent la chasse» [Bodin 1580. Fol. 96v]. 

38

«C'est à sçavoir que ledict Garnier le jour sainct Michel, estant en forme de Loup garou print une jeune fille de l'aage de dix ou douze ans près le bois de la Serre, en une vigne, au vignoble deChastenoy pres Dole un quart de lieuë, et illec l'avoit tuee, et occise, tant avec ses mains semblans pattes qu'avec ses dents, et mangé la chair des cuissees, et bras d'icelle, et en avoit porté à sa femme» [Bodin 1580. Fol. 96].

39

Впрочем, античные авторы (например, Плиний Старший) также далеко не всегда верили в существование вервольфов: «... homines in lupos verti rursusque restitui sibi falsum esse confidenter existimare debemus aut credere omnia quae fabulosa tot saeculis conperimus; unde tamen ista volgo infixa sit fama in tantimi ut in maledictis versipelles habeat indicabitur» [Pliny 1947: 58].

40

«Quisquis ergo aliquid credit posse fieri, aut aliquam creaturam in melius aut in deterius immutari aut transformari in aliam speciem vel similitudinem, nisi ab ipso creatore, qui omnia fecit et per quem omnia facta sunt, procul dubio infidelis est» [Canon Episcopi 1901: 39].

41

«Credidisti quod quidam credere solent, ut illae quae a vulgo parcae vocantur, ipsae, vel sint, vel possint hoc facere quod creduntur; id est, dum aliquis homo nascitur, et tunc valeant illum designare ad hoc quod velint ut quandocunque ille homo voluerit, in lupum transformari possit, quod vulgaris stultitia weruvolff vocat, aut in aliam aliquam figuram? Si credidisti, quod unquam fieret aut esse possit, ut divina imago in aliam formam aut in speciem transmutari possit ab aliquo, nisi ab omnipotenle Deo, decem dies in pane et aqua debes poenitere» [Burchardus Wortatiensis 1853: 971].

42

«... aut haereticos vel dolosos homines, de quibus Dominus ait: Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces (Matth. VII). Et iterum: Videt lupum venientem, et dimittit oves, et fugit (Joan. X)» [Beati Rabani Mauri 1852: 223].

43

«... lupi <...> devorabant plebem vestram sicut escam panis, sicut oves occisionis» [Sancti Bernardi 1977, № 242.1]. См. также: [Ibid., № 242.3]. Подробнее об особенностях бестиарной метафорики Бернарда Клервоского см.: [Bynum 2001; Sullivan 2011: 30–52]. 

44

«Inter omnia quae viris solent obesse principibus, nichil perniciosius esse arbitror, quam quod eis fortunae blandientis illecebra aspectum subtrahit veritatis» [Ioannis Saresberiensis 1909 (1): 18].

45

«... ut animus multiplici lenociniorum fraude captus, quadam alienatione sui ab interiore bono deficiens per exteriora mendacia variis concupiscentiis evagetur <...> Quo specie sui clarescit amplius, eo stupentibus oculis densiorem infundit caliginem. Invalescentibus ergo tenebris veritas evanescit, et virtutum radice succisa seges germinat vitiorum, lumen rationis extinguitur, et totus homo casu miserabili fertur in praeceps. Sic rationalis creatura brutescit, sic imago creatoris quadam morum similitudine deformatur in bestiam» [Ioannis Saresberiensis 1909 (1): 18–19]. 

46

Маргиналии можно датировать второй половиной XV в., и по ним становится совершенно очевидно, что их автор принадлежал к партии арманьяков, т. е. сторонников герцога Орлеанского: на fol. 78v, после заключительных строк «Оправдания», легко читается помета «Да здравствует Орлеан» (Vive Orléans). Не удивительно, что на двух рисунках оборотня (fol. 66, 76v) мы узнаем в нем не Людовика Орлеанского, а

1 ... 5 6 7 8 9 ВПЕРЕД
Перейти на страницу:
Комментарии (0)